Lo Vacho et lou Taurèu François Richard (1730 - 1814)

Uno vacho qu’èro si secho
Que lous os d’un pàu mài li trauquessan lo pèu,
Vesio dovan so pàubro crecho
For raromen las sôbras d’un taurèu
Que de l’autre coûta vivio dì io molesso,
Bien grA, bien nuri, bien coucha,
Tan que lo n’èro pâ meitresso
Dan pû sàie rebu dau fe qu’au ’vio marcha.
On bèu sei que lo s’espliquavo
(Quereique lo velio daus reis),
Lo bramo à soun fî que soupavo
Quis doux treis mous que fuguèren coumpreis
Per un missar que josio dî lo barjo :
Ah! fi deinotura! qu’ei per t’ovei nuri
Que me vese si mâgro e qu’ài tropa lo sarjo !
Helâ ! si t’oviâ de l’espri,
Si tu seguiâ las leis de lo noturo.
T’atendririâ tantô lou meitre en mo fovour,
Per me fâ vei de meliour nurituro ;
Car deiperisse chaque jour.
Leissâ-m’en pa, vous sei ’no vieilio gormo,
Li reipounde l’insolen animàu.
Ah ! punissei, gran Dy, l’ingratitudo einormo,
S’eicrèdo-lo, d’un fi que me trato si màu !
De desespouar lo briso soun eicolo :
Lou vâlo ve e dobo lou màu fa.

Quelo vacho n’òro pâ folo
De se planici d’un fi ingra,
Lo mài qu’o quiau molbur mer milo ves per uno.
Gambe n!y o quo que pechen dî quiau pouen !
Gambe de fis, que soun di lo fourtuno,
Vesen sei coumpocy lour mài di lou besouen !





Commentaires